کد مطلب:277202 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:120

بشارت ظهور حضرت بقیة اللّه در کتاب وشن جوک
در كتاب «جوك» كه رهبر جوكیان هندو است و او را پیامبر می دانند، در باره بشارت ظهور حضرت «بقیة الله» (علیه السلام) و رجعت گروهی از اموات در دوران حكومت عدالت گستر آن حضرت، چنین آمده است:

«آخر دنیا به كسی برگردد كه خدا را دوست می دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او «خجسته» و «فرخنده» باشد. خلق را، كه در دین ها اختراع كرده و حق خدا و پیامبر را پایمال كرده اند، همه را زنده گرداند و بسوزاند، و عالم را نو گرداند، و هر بدی را سزادهد، و یك «كرور» دولت او باشد كه عبارت از چهار هزار سال است، خود او و اقوامش پادشاهی كنند». [1] .

دو كلمه «فرخنده» و «خجسته» در عربی به (محمّد و محمود) ترجمه می شود و این هر دو اسم، نام مبارك حضرت مهدی (علیه السلام) می باشد، و شاید هم اشاره به «محمّد» و «احمد» باشد؛ زیرا در روایات اسلامی وارد شده است كه حضرت مهدی (علیه السلام) دو نام دارد، یكی مخفی و دیگری ظاهر است، نامی كه مخفی است «احمد» و آن كه ظاهر است «محمّد» می باشد.



[ صفحه 296]



در این زمینه، در حدیثی از امیرمؤمنان علی (علیه السلام) روایت شده است كه بر فراز منبر فرمود:

«مردی از دودمان من در آخر الزمان ظهور می كند كه رنگش سفید مایل به سرخی ـ گندم گون ـ و شكمش كمی چاق و بر آمده؛ رانهایش پهن، استخوان شانه هایش درشت، و در پشت وی دو خال است: یكی به رنگ پوست بدنش و دیگری شبیه خال پیامبر اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم) است. و نیز دو نام دارد: یكی مخفی و دیگری ظاهر، نامی كه مخفی است «احمد» و آن كه ظاهر است «محمّد» می باشد. چون پرچم خود را به اهتزاز در آورد، شرق و غرب جهان را روشن سازد و دست بر سر مردم گذارد، پس دل مؤمنان از آهن قوی تر گردد، خداوند، نیروی چهل مرد به آنان عطا فرماید، مرده ای نیست كه (با ظهور او) شادی به دل و قبرش راه نیابد، ارواح آنها در قبور به دیدار یكدیگر می روند و قیام حضرت قائم (علیه السلام) را به همدیگر مژده می دهند». [2] .

اما تعیین مدّت دولت مهدی (علیه السلام) و همچنین تفسیر «كرور» به چهار هزار سال با روایات اسلامی و اصطلاحات ریاضی توافق ندارد؛ زیرا در روایات اسلامی در مورد مدت حكومت حقّه به اختلاف سخن رفته و به طور قطع مدّت حكومت آن حضرت مشخص نیست، و كرور نیز طبق اصطلاحات ریاضی در زمان گذشته عبارت از پانصد هزار است كه با تفسیر مذكور موافقت ندارد.


[1] بشارات عهدين، ص 272 ـ علائم الظهور كرماني، ص 18.

[2] بحار الانوار، ج 51، ص 35، ح 4.